Yasin MORTAŞ
GÜL BESTECİSİ
Gönlü edeple süslü ve çiçek soyludur. Elinde bir okka mürekkep ve divitle gülizar eder aşk sayfalarını.
Güle dokunmasını bilir ve bülbül nağmeleriyle kanaması başlar şiirlerinin.
Bazen gürzü gür bir savaşçı gibi durur ve şiirler okur, korku salar düşmanlara.
Davudi sesiyle şiiri akort eder, mısralara öyle ton verir ki ruhta; toprak, vatan, millet bayrak, gül ve gönül kokusu kalır.
O, yüreğinde büyüttüğü çocuklarla saklambaç oynamanın ve tebessümler sobelemenin; kadim sokaklarda uçurtma yapıp göğe mektuplar salmanın telaşı içindedir; çocuklarla ırmak kıyılarında gezer ve onlara Allah’ın yüreklerde hû hû çağlamasını, peygambere sevgi ve saygının berraklığını, aşkın-gönlün derinliğini, çok çalışmanın akışkanlığını bir Yunus edasıyla anlatır.
Denize kavuşturan nehirler geçirir içinden.
Dağların yansıdığı bir göl gibi derinindedir aşk. Bir tebessüm atsanız durgun göllerine halkalanarak büyütür güzellikleri.
Bir masal bilgesi rintliğiyle Yusuf kuyularına seslenen bir çocuk çığlığı ya da dalı kırılmış bir kuşa sessiz bir semazen olur; kıyamını uzatır.
Ben böyle güzel bilirim Bestami Yazgan ağabeyimi.
Allah’ta güzel ansın inşallah.
Kaynak: MORTAŞ Yasin, “Gül Bestecisi”, (Ed. Hüseyin UZEL), Konuştuğumuz Dile Serenat 7 – “Gülü İncitmeyen Gönül / Bestami Yazgan”, Türmatsan, 2018, s.31.