Nurullah GENÇ
BENİ ANLATAN ŞİİR
Bazı insanların varlığının ehemmiyetini “olmasaydı ne olurdu” diye düşünerek anlamlandırmaya çalışırım. Benim için, ailesi ve toplum için önemini tahayyül ederek bulduğum cevapların iç alemimdeki yankısı garip duygular içinde bırakır beni. “İyi ki varmış, şükür ki tanıyorum” manasındaki derûni ses büyük bir mutlulukla doldurur içimi. Bunun tam tersi bir durum da söz konusu olabilir tabii ki. Bizim için de başkalarının müsbet veya menfi bir değerlendirmede bulunması mümkün.
İşte o derûni güzel yankıyla beni coşkulandıranlardan birisidir Yavuz Bülent Bakiler. Onun bilhassa Sivas’ta Yoksul Çoçuklar şiiri, ortaokul, lise ve üniversitede yaklaşık 5 yıla yakın boyacılıkla uğraştığımdan dolayı benim için apayrı bir yere sahiptir. 1972 yılında Horasan’da kahvehanelerde “boya cila yirmi beş, boya cila yirmi beş!” diye bas bas bağırdığım zamanların şiiridir Sivas’ta Yoksul Çocuklar. Boya parası elli kuruş iken yirmi beşe düşürmüş, kalite ve sürümden kazanıp iyi de müşteri tutmuş iken, diğer boyacıların hışmına uğramış ve darpedilerek boyacılığı bir süre bırakmak zorunda kalmıştım. “Boya cila yirmi beş” ifadesi dudaklarıma pelesenk olmuştu o zamanlar.
Hükümet konağının yanında biri
Bir kemik kalmış bir deri…
‘Boya cila yimbeş, boya cila yimbeş’ diye ağlıyor
Ve daha fırça bile tutamıyor elleri.
Şiirde geçen bu bölümü kendi bölümüm sayar ve zaman zaman tekrar ederim. Horasan’ın dondurucu soğuğunda ellerim fırçayı artık tutamazken boya yapmaya çalıştığım anların içimden süzülen gözyaşlarıdır sanki bu mısralar.
Yavuz Bülent Bakiler edebi eserleriyle ve kendisine has yiğit duruşuyla tesir meydana getirmiş çok önemli bir şair ve yazarımızdır. Medeniyet ve irfan dünyamızın üst mertebe ve yılmaz bir savunucusu olarak özellikle dilimizin geliştirilmesi ve muhafazası açısından yeri doldurulamayacak çalışmalara imza atmıştır. Şiirlerinin bir usare berraklığıyla insanı saran dünyası hemen her şiirini bir sehl-i mümtenî âbidesine dönüştürür. Üstelik şiiri yazmanın yanında okumanın da kolay olmadığı hakikatine rağmen O, nev-i şahsına münhasır sesi ve şiir okuyuşuyla da ayrıyeten hayranlık uyandıran özge bir hâlin beyânıdır. Bu nedenle vefâ gösterilmeyi bütün varlığıyla hak ediyor.
Kendisine ve vefâlılara selam olsun.
Kaynak: GENÇ Nurullah, “Beni Anlatan Şiir”, (Ed. Hüseyin UZEL), Konuştuğumuz Dile Serenat 8 – “Cihanı Dirilten Turan Cemresi / Yavuz Bülent Bakiler”, Hatay Medya, 2019, s.14-15.